Beschrijving
Het boek Afwezig van Betool Khedairi is verschenen in 2009.
Bagdad, jaren negentig. In een overvol appartementengebouw proberen de bewoners zo goed en kwaad als het gaat een normaal leven te leiden. De niet-aflatende bombardementen, de vernietigde infrastructuur en de internationale sancties tegen hun land maken het niet gemakkelijk. De waarzegster Oemm Mazin, kapper Sa’d, verpleegster Ilhaam: allemaal proberen ze er het beste van te maken.Dit geldt ook voor Dalaal, een jonge vrouw, die door haar kinderloze tante en oom is opgevoed. Haar oom besluit bijen te houden om zo wat geld bij te verdienen; een taak die Dalaal geleidelijk van hem overneemt. Terwijl ze vaak terugdenkt aan haar zorgeloze kindertijd en de dagen van overvloed ziet Dalaal steeds meer sociale controle, die van vriendelijke buren informanten of zelfs verraders maakt, met onverwachte arrestaties tot gevolg. Bovendien wordt ze voor het eerst verliefd.ISBN 978 90 445 0950 2[linkerflap]Betool Khedairi (Irak, 1965) heeft een Irakese vader en een Schotse moeder. In 1988 behaalde ze haar doctoraal Franse literatuur aan de universiteit van Bagdad, waarna ze afwisselend in Engeland, Irak en Jordanië woonde en werkte. In 1999 verscheen haar eerste roman De hemel leek nabij.Ze publiceert in dagbladen als de Guardian en Al-Ahram, geeft gastcolleges in de Verenigde Staten, Europa en het Midden-Oosten en heeft zich toegelegd op het schrijven van scenario’s. Ze woont momenteel in Amman. De rest van haar familie woont nog in Bagdad. Haar hart, zo zegt ze, ligt nog steeds in Irak.Als mijn tantes man het goed had gevonden dat ik in het ziekenhuis was gaan werken, zou ik op de terugweg naar huis door de Aboe Noewaasstraat lopen, langs de Tigris en langs de standbeelden van Sjahrazaad en Sjahriaar, die zacht met elkaar fluisteren. Dan zou ik een paar minuten stil kunnen blijven staan om naar ze te kijken en me af te vragen of mijn lolly nog in de buik van Sjahrazaad zou zitten. Daarna zou ik ze achterlaten in hun eigen wereld en terug naar huis lopen over de stoepen die zo gehavend zijn door bommen dat ze doen denken aan afgerukte schouders.Uit Afwezig